De Sluipende Genocide in Papua

---

 Source Published:http://mens-en-samenleving.infonu.nl/
Er speelt zich een proces af van sluipende genocide op de westelijke helft van het eiland Nieuw-Guinea. Op het voormalige Nederlandse deel van Nieuw-Guinea, dat via een door velen als schandalig betiteld referendum in 1969 in Indonesische handen kwam, zijn veel politieke moorden gepleegd. Maar de Indonesische militairen hebben zich ook schuldig gemaakt aan massamoorden.

De Biak-massamoord is een trieste gebeurtenis die destijds in de reguliere media voorkwam. De meeste moorden zijn echter nooit in de krant verschenen. Daarvoor zijn verschillende redenen aan te voeren. Ten eerste mogen er geen journalisten naar het Indonesische Papua. De regering en de militaire leiding zijn bang dat journalisten gaan schrijven over de misstanden die plaats vinden in de Indonesische provincie. Een
tweede reden is dat er vrijwel geen hulporganisaties worden toe gelaten in Papua. Een derde reden is dat de kerken, de Papua´s zijn christelijk, geen bekendheid geven aan de onderdrukking van de Papua´s. Een vierde reden is dat de Papua´s geen eensluidende groep mensen zijn, maar dat er verschillen bestaan tussen Papua´s onderling in hun opvatting en visie.

Dit huis is één van de vele huizen op Biak die voor bestuursambtenaren bestemd waren, maar nadat gebleken is dat ze met corruptiegeld gebouwd zijn staan ze leeg. Er is een wijk met leegstaande villa´s en een nooit gebruikte shopping mall.

Biak-massamoord

Op 1 juli 1998 vond er een grote demonstratie plaats in Biak tegen de Indonesische overheersing. De Papua-demonstranten hadden de morgenster-vlag gehesen. De demonstratie duurde 5 dagen. Op een gegeven moment begon het Indonesische leger een aanval in te zetten op de demonstranten. Vrouwen en jonge meisjes werden gemarteld terwijl de mannen toe moesten kijken. De TNI, het Indonesische leger dwong 100 demonstranten plaats te nemen in bootjes. De dagen daarna spoelden lijken aan, of werden lijken aangetroffen in visnetten. Het leger zei dat het slachtoffers waren van een tsunami 1000 kilometer verderop. De inwoners van Biak wisten wel beter. De regering heeft nooit onderzoek naar de massamoord op Biak gedaan en er is nooit een legerofficier berechtigd.

De Morgenster

In Indonesië kun je levenslange gevangenisstraf krijgen voor het hijsen van een niet-Indonesische vlag. De Papua morgenster-vlag heeft jarenlang gewapperd naast de Nederlandse vlag. De Nederlanders hadden de bedoeling om de Papua´s onafhankelijkheid te geven, maar hebben dat streven onder internationale, vooral Amerikaanse druk laten varen. Papua is rijk aan waardevolle grondstoffen zoals koper, goud en uranium. Een Amerikaans mijnbedrijf is sinds de overdracht in 1969 werkzaam op het eiland. De schatkist van Indonesië wordt voor een heel groot deel gevuld door belastinginkomsten uit Papua. De Papua´s zelf hebben nog nooit één cent gezien van de lucratieve mijnopbrengsten.

Michel Maas

In Papua kwam ik journalist Michel Maas tegen. Hij werkt voor de Volkskrant en is commentator voor televisie en radio. Hij vertelde dat hij al 2 jaar bezig was met een vergunning te krijgen voor Papua. Uiteindelijk mocht hij er twee weken zijn. Tijdens deze weken moest hij zich elke dag melden op het politiebureau. Daar werd hij dagelijks 4 á 5 uur vast gehouden voor formaliteiten. Elke beweging die hij zette in Papua werd op de voet gevolgd door de autoriteiten. Alleen in zijn eigen hotel werd hij ongemoeid gelaten. Het was dus vrijwel onmogelijk voor hem om op onderzoek uit te gaan. De meeste journalisten zijn niet in de gelegenheid om 2 jaar te wachten voordat hun aanvraag wordt goed gekeurd, dus het land is nagenoeg gesloten voor journalisten.

Voormalig Hollandia, na veel naamswijzigingen, o.a. Jayapura, schijnt het nu Port Numbai te heten.

Rode Kruis

Zelfs het Rode Kruis mag er geen medewerkers naar toe sturen. De directe aanleiding hiervoor was dat twee jaar geleden de Rode Kruismedewerkers beschuldigd werden gevangenen te hebben bezocht die op hun beurt beschuldigd werden van separatistische activiteiten. In Papua zijn vrijheidsstrijders actief in de OPM, de Organisasi Papua Merdeka. Het Rode Kruis had een kantoortje geopend in de hoofdstad Jayapura waar ze vele gevangenen hielpen. Volgens het Rode Kruis maakten ze niet speciaal voor separatisten een bezoek aan de gevangenis, maar meer om gevangenen in het algemeen te bezoeken.

AIDS-Import

Een belangrijke manier van sluipende genocide verrichten in Papua is het importeren van AIDS-prostituees. De Papua´s worden door het leger getrakteerd op prostituees die aan AIDS leiden. Hierdoor krijgen veel Papua´s HIV, om zo de ziekte verder te verspreiden. In dit deel van Indonesië woont het hoogste percentage HIV-besmette mensen. De Indonesische overheid erkent dat er veel HIV-besmettingen zijn maar zegt daarbij niet dat dat komt doordat ze de ziekte via prostituees importeren.

Traditioneel houtsnijwerk uit Papua. De kustpapua´s maakten 500 jaar geleden al metalen sieraden en dreven handel met Molukse eilanden.

Dorpen Plat Branden

Een andere manier waarop genocide plaats vindt is het plat branden van dorpen die afgelegen in het oerwoud liggen. De stammen leven vaak al eeuwenlang in hetzelfde gebied. Soms bestaat een dorp maar uit 200 man. Deze zijn een gemakkelijk doelwit voor het Indonesische leger. De meeste dorpelingen proberen te vluchten in het oerwoud. Degene die dat lukt durven hun dorp niet meer te herbouwen en leiden noodgedwongen een zwervend bestaan. Het oerwoud in Nieuw-Guinea behoort tot de meest ondoordringbare oerwoudgebieden van de wereld. Het overleven in het oerwoud valt niet mee. Door deze terreur van het Indonesische leger zwerft er een groep Papua´s van 3000 man permanent door het oerwoud, op de vlucht voor de Indonesische militairen. Ze hebben zich verenigd in de OPM.

Demografisch Argument

De genocide in Papua doet zich sluipend voor middels door militairen geïmporteerde HIV-besmettingen en het plat branden van afgelegen dorpen. Ten tijde van Suharto was de genocide iets opzichtiger. Vele media spreken van 100.000 Papua-slachtoffers tijdens het Suharto-regime. Een belangrijk bewijs voor het huidige genocidaal proces is het demografisch argument. De demografie is een wetenschap die de bevolkingsopbouw naar leeftijd bestudeert. Een demografisch onderzoeker toonde in 2005 aan dat er 500.000 Papua´s ´missen´ ten opzichte van de bevolkingsgroei in het naburige Papua Nieuw Guinea. Maar niet iedere onderzoeker is het hiermee eens; een onderzoek van een Australische universiteit genaamd ´Genocide in Papua?´ gaat uit van 100.000 slachtoffers. Stel dat de laatste onderzoekers gelijk hebben, dan is het nog steeds bijzonder vreemd dat Indonesië niet wordt bestraft voor de genocide op Papua´s. Het zou logisch zijn als deze genocide aanhankelijk wordt gemaakt bij het Internationaal Gerechtshof in Den Haag.

De Stille Oceaan breekt een golf op de kust van Biak.

Kerken

De kerken hebben een dubieuze rol gepeeld in Papua. Veel Papua´s zijn christelijk omdat de bijbelverhalen gedeeltelijk overeen komen of aansluiten bij hun natuurreligie. De zendelingen en missionarissen waren echter in 1969 voor aansluiting bij Indonesië in plaats van onafhankelijkheid. De kerken steunen de nieuwe kolonisator. Ze faciliteren bestuurlijke herverdeling door in nieuwe hoofdsteden internaten op te zetten. Dit deel van Indonesië is 12 keer zo groot als Nederland wat betekent dat bestuurders vaak enkele dagen op pad zijn om een ander gebied te bezoeken. De kinderen kunnen dan in de internaten verblijven. De Papua´s hebben geen belang bij bestuurlijke opdeling van hun land, dat volgens de Indonesische wetten allang een autonomie had moeten zijn. Het uitstellen van autonomie en de zinloze bestuurlijke herverdeling worden door de kerkelijke instituten ondersteund met het inrichten van internaten. Daarnaast hameren de priesters en dominees er voortdurend op dat de Papua´s beslist niet zelf hun land kunnen besturen. Dat is een vertekend beeld want de Nederlandse regering zag in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw onafhankelijkheid als een uitvoerbare realiteit. De Nederlanders zijn echter gedwarsboomd in hun plannen om de Papua´s onafhankelijkheid te geven door Amerika. President John F. Kennedy en zijn broer Robert hebben Indonesië politiek en militair gesteund in hun expansiedrift naar Papua.

Christendom in Papua

De leer die de kerk verkondigt is gestoeld op het aanvaarden van autoriteit. In de kerken leren de Papua´s dat ze hun lot moeten accepteren. Hierdoor wordt het idee van zelf-autonomie, waar iedere bevolking recht op heeft, ondergraven. Ook schilderen dominees en priesters de Papua´s maar al te graag af als een groep wilden die sturing nodig hebben. Veel Papua´s zijn christelijk omdat de Nederlanders van wie ze nog steeds veel houden, christelijk waren. De belangrijkste reden om christelijk te zijn is dat de rest van Indonesië moslim is. Hierdoor zetten de Papua´s zich af van de Islamitische autoriteit. Christen-zijn betekent anti-islam en anti-Indonesië zijn. De eerste Papua die zich bekeerd tot de Islam moet nog geboren worden. De retoriek die christenen en moslims tegen elkaar gebruiken wordt door de kerken gebruikt om Papua´s voor zich te winnen. Helaas kunnen de kerken de Papua´s niet de bevrijding geven waar ze naar op zoek zijn.